• امام صادق (ع) فرموده است :دوستی و رفاقت حدودی دارد ، کسیکه واجد تمام آن حدود نیست اساساً دوست نیست. اوّل آن که ظاهر و باطن رفیقت نسبت به تو یکسان باشد ، دوّم آن که زیبائی و آبروی تو را جمال خود بیند و نازیبائی تو را نازیبائی خود بداند ، سوم دست یافتن به مال یا رسیدن به مقام ، روش دوستانه ی او را نسبت به تو تغییر ندهد ، چهارم در زمینه ی رفاقت از آنچه و هر چه در اختیار دارد نسبت به تو مضایقه ننماید ، پنجم تو را در مواقع آلام و مصائب ترک نگوید.

منبع : امالی صدوق ،ص397

• رسول اکرم (ص) فرموده است : کسیکه تو به حقوق او توجّه داری ولی او به حق تو توجّه نمی کند رفیق خوبی نخواهد بود و برای مصاحبت شایستگی ندارد.

منبع : تاریخ یعقوبی ،ص66

• رسول اکرم (ص) فرموده است : آدمی تحت تاثیر رفیق است و عملاً از سیره و روش او پیروی می کند . البته هر یک از شما باید در انتخاب دوست دقت کند و ببیند با چه کسی طرح رفاقت و دوستی می ریزد.

منبع : مستدرک2 ،ص62

در پاسخ به اين سؤال مهم، ابتدا به نعمت دوست خوب و سپس به ويژه‏گى‏هاى آن خواهيم پرداخت.
دوست خوب يا خويشاوند اكتسابى!
سخن را با كلامى از امير المؤمنين على (ع) آغاز مى‏نماييم، آن حضرت فرمود: دوستى خويشاوندى است اكتسابى (المودة، قرابة مستفادة) ميزان‏الحكمة، باب 89، حديث 3037
يك دوست خوب همدم تنهايى‏هاى انسان، شريك غم‏ها و شادى‏ها، بازوى يارى‏رسان به هنگام نياز، تكيه‏گاه انسان در مشكلات و مشاور خيرخواه در لحظات ترديد و ابهام است.
بعضى از مردم به خاطر خصلت‏هاى خودخواهانه، توقعات بالا، تنگ‏نظرى، سختگيرى و يا دلايل ديگر، نمى‏توانند دوستى براى خود برگزينند و از تنهايى درآيند، اين گروه به تعبير امير مؤمنان على (ع) عاجزترين مردم هستند. عده‏اى هم دوستانى را كه با زحمت بسيار فراهم نموده‏اند، به اندك آزارى از دست مى‏دهند، ايشان از گروه اول نيز عاجزترند نهج‏البلاغه، حكمت 12 (أعجز الناس من عجز عن اكتساب الاخوان و أعجز منه من ضيّع من ظفر به منهم).
سعدى عليه الرحمه گفته است : «دوستى كه به عمرى فراچنگ آرند، نشايد كه به يك دم بيازارند».
چه وحشت‏آور است كه انسان در زندگى هيچ دوست و انيسى نداشته باشد، ولى از آن وحشتناكتر، داشتن دوستان بد و شرور است. اغلب انحرافات و ناهنجارى‏هاى رفتارى و اخلاقى جوانان در اثر همنشينى با دوستان بد ايجاد مى‏شود. على (ع) در كلام حكيمانه‏اى فرمود: وحشتناك‏ترين امور، همنشين بد است (اوحش الوحشة، قرين السوء) بحارالانوار، ج 77، ص 137
رسول خدا (ص) نيز فرموده است: تنهايى بهتر از دوست بداست (الوحدة، خير من قرين السوء) همان، ص 173

بقیه در ادامه مطلب...

1. لطفاً خودتان را معرفی کنید؟

من عزرائیل،یا به تعبیری فرشته; مرگ هستم و یکی از فرشتگان مقرّب درگاه خدا میباشم و خدا را بر این نعمت سپاسگزارم.

2. برایمان از شغلتان،بلکه بهتر بگویم از وظیفهای که برعهده دارید،بگویید؟

بله! تعبیر وظیفه صحیحتر است. وظیفهای که از جانب حق بر دوش من نهادهشده قبض ارواح است و اگر خوانندگان شما از حرفم نترسند،باید بگویم من روح را از جسدها جدا میکنم.

بقیه در ادامه مطلب.....

از بررسى موارد متعددى از قرآن مجید (12 مورد) که درباره «توفّى» و مرگ سخن به میان آمده، استفاده مى شود: گرفتن ارواح به دست یک فرشته معین نیست، بلکه فرشتگانى هستند که این وظیفه را به عهده دارند و مأمور انتقال ارواح آدمیان از این جهان به جهان دیگرند، و آیه فوق که «الملائکة» در آن به صورت جمع آمده اند، نیز یکى از شواهد این موضوع است.

علاوه بر این، در آیه 61 سوره «انعام» مى خوانیم: حَتّى اِذا جاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا:

«هنگامى که زمان مرگ یکى از شما برسد، فرستادگان ما روح او را قبض مى کنند».

عزرائیل کلمه ای عبری است. که نام فرشته قابض جان هاست.

عزرائیل یکی از چهار فرشته برتر الهی است:
پیامبر (ص) فرموده‏اند: خداوند از  از فرشتگان، جبرئیل و میكائیل و اسرافیل و عزرائیل را برگزیده است.
که در هنگام برپایی قیامت آخرین موجودی است که فانی می شود:

امام سجاد (ع) درباره روز فزع اکبر می فرمایند: «امر فرماید خداوند باسرافیل نفخه دیگرى بدمد كه از آن سرى كه بطرف زمین است صدائى بیرون آید و از آن صدا هیچ جنبنده‌‏اى باقى نماند نه از بشر و نه از جن و نه از شیاطین و نه از غیر ایشان، و از آن سرى كه بطرف آسمان است صدائى خارج شود كه در آسمان ذى روحى باقى نماند مگر آن كسانى كه خدا بخواهد زنده بمانند و آنها عبارتند از جبرائیل و میكائیل و اسرافیل و عزرائیل، پس خداى تعالى فرماید اى عزرائیل چه كسانى باقیمانده‌‏اند (و حال آنكه خودش مى‌‏داند) گوید: أنت الحى الذى لا یموت، پروردگارا جبرائیل و میكائیل و اسرافیل و عزرائیل، پس‏ امر فرماید قبض كند روح جبرائیل و میكائیل و اسرافیل را، سپس فرماید چه كسى باقى مانده (و حال آنكه خودش میداند) ملك الموت گوید بنده ضعیف مسكین تو عزرائیل، خطاب رسد بمیر اى ملك الموت، پس ملك الموت صیحه زند كه اگر این صیحه را مردم پیش از مردن مى‏‌شنیدند همه می‌مردند و تلخى مرگ در دهانش پیدا شود و گوید اگر می‌دانستم در قبض ارواح چنین سخت و تلخست هر آینه مهربانى و مدارا میكردم بمؤمنین.»

عزرائیل تجلی اسماء قهریه الهی است و با بهره بردن از همین اسماء توانایی قبض ارواح را دارد. کما اینکه در دعا خدا را به حق عزرائیل می خوانیم و در توصیف او می گوییم که اسماء قهریه الهی در نزد او به ودیعت گذاشته شده است